مگر که حجت خدا، امام مجتبی(ع) نبود؟
مگر امام مجتبی(ع) امیر قلب ها نبود؟
مگر که در همه جهان کریمتر از او کسی است؟
مگر که الگوی کرم و اسوه ی سخا نبود؟
نمی گذشت از او مگر ره سعادت بشر؟
مگر امام مجتبی(ع)، رهبر و رهنما نبود؟
مگر امام مجتبی(ع) نبود امام مسلمین؟
شرط قبولی نماز، اجابت دعا نبود؟
پناه هر پناه جو، امید نا امیدها
مگر امام مجتبی(ع) به دردها شفا نبود؟
مثل امیر مؤمنان(ع) نداشت یاوری چرا؟
مگر ز یاوران او خدای او رضا نبود؟
چرا به عمر خویشتن وفا ندید از کسی؟
مگر امام مجتبی(ع) نمونه ی وفا نبود؟
مگر امام مجتبی(ع) نبود سبط مصطفی(ص)؟
مگر یکی ز پنج نور ساکن عبا نبود؟
مگر اطاعت از حسن(ع) فرض به مسلمین نبود؟
مگر ولایت حسن(ع) ولایت خدا نبود؟
نبوده است او مگر ولی امر مسلمین؟
مگر که او دسته گلی ز گلشن ولا نبود؟
مگر امام مجتبی(ع) نبود زاده ی بتول(س)؟
مگر برادر حسین(ع) شهید نینوا نبود؟
مگر که جبریل امین، شیفته ی حسن(ع) نبود؟
مگر که مبتلای او به عرش کبریا نبود؟
او که پر از فضائل و مناقب و محاسن است
جفا و ظلم بی حساب به حق او روا نبود
او که به همسر خودش به جز وفا نکرده بود
حق امام مجتبی(ع) ز همسرش جفا نبود
زهر جفا چنان اثر نموده بود در تنش
که جز شهادتش دگر در این جهان دوا نبود
جنازه ی حسن(ع) چرا نشان تیر و سنگ شد؟
مگر عزیز فاطمه(س) امام و مقتدا نبود؟
زینب(ع) دلشکسته و غصه ی بی برادری
نوحه گرش به غیر از شهید کربلا نبود
